هر آنچه بایستی در خصوص فرقه دراویش بدانید

دَرویش به مسلمان صوفی گفته میشود که در راه طریقت گام برمیدارد.
واژهٔ پارسی «درویش» از ریشهای باستانی و برگرفته از واژهای نیاایرانی است که در اوستایی به صورت «دریگو-» (-drigu) به معنای «نیازمند، گدا» است. این واژهٔ ایرانی احتمالاً با واژهٔ سانسکریت ودایی «آدریگو-» (-adhrigu) همریشه باشد که صفتی با معنای نامشخص است که به ایزدانگوناگونی اضافه شدهاست. این واژهٔ ودایی احتمالاً به صورت «آ-دریگو-» (-a-dhrigu) واکافت میشود که «نا دریگو» خواهد شد، شاید به معنای «نا فقیر»، بهمعنای «غنی». وجود این همریشهٔ ودایی نشان میدهد که بنیاد فقرای مقدس آنقدر در میان هندو-ایرانیان اهمیت داشته که در ایران آینده به صورت تاریخی در شکل برادری درویشی و نیز در هند در شکل مکتاب مختلف سنیاسیان (sannyasis) وجود داشتهاست.